Hvar er Jákup?

Texts

Í dag er veðrið gott, tað er ógvuliga heitt.

[]
Men í gjár var tað ógvuliga kalt! Tá kundu tey ikki spæla úti.

Jákup og Maria elska at spæla.

[]
Tey spæla altíð saman í havanum frammanfyri teimum stóru húsunum.

[]
Jákup er ein lítil drongur og hann er seks ára gamal.

[] []
Tann lítla gentan er systir hansara. Hon er fimm ára gomul.

Jákup eigur ein lítlan hund. Hundurin er eisini í havanum nú.

[]
Hundinum dámar væl at spæla við tey bæði børnini. Hundurin er ógvuliga glaður nú.

Hevur Maria eisini ein hund?

[]
Nei, Maria hevur ikki hund. Hon hevur kettu.

Men kettan er inni í húsunum. Kettan svevur.

[]
Mamma teirra er inni í húsunum við kettuni.

[] {}
Hon hyggur út gjøgnum vindeygað og sær Jákup og Mariu spæla.

{}
Jákup rennur skjótt til eitt stórt, gamalt træ. Hann fjalir seg fyri Mariu. Veist tú hví?

[]
Maria situr og hevur hendurnar fyri eyguni.

Hon sær einki og hon telur.

Hví ger hon tað?

Og hvat ger Jákup við trænum?

Tað er eitt spæl.

[]
Tá Maria er liðug við at telja, lítur hon í kring.

[]
Hon leitar eftir Jákupi. Hvar fór hann?

[]
Sást tú hann?

Maria veit ikki, hvat Jákup er.

[]
Hon spurdi hundin: "Sást tú Jákup?".

berba egin! Men hundurin dugir sjálvandi ikki at tosa!

So Maria fær einki svar uppá spurningin hjá sær.

Fólk fáa ongantíð eitt svar, tá tey spyrja ein hund!

{}
Maria hyggur eftir mammu síni innanfyri vindeyganum.

Mamman flennir.

Maria heldur, at hon veit, hvar ið Jákup fór:

[]
"Sig mær, hvar hann er!" sigur hon við mammu sína.

"Nei, Maria, tað fái eg ikki sagt tær!", svarar hon,

[] []
svarar hon, sjálvt um hon helst veit, hvar hann er. Hon vil ikki slatra.

Maria gongur spakuligani gjøgnum havan.

Hon roynir enn at finna Jákup.

[] {}
Hon hyggur undir borðið og undir stólarnar

men har er Jákup ikki.

[] {} []
Hon hyggur allastaðni, men hon finnur ikki Jákup.

[] []
So hoyrir hon eitt ljóð.

Tað kemur frá hasum stóra, gamla trænum.

Kann tað vera Jákup?

Har var ljóðið aftur!

[] {}
Hon lurtar varisligani.

Tað er ikki ein fuglur ella nakað annað djór.

[] []
Hon hoyrir tað væl nú.

[]
Tað má vera Jákup!.

[] []
Síðani sær hon eisini eina lítla hond,

[]
og tá hon gongur nærri, sær hon eisini høvdið hjá honum.

[]
Hon flennir og sigur: "Eg fann teg!"

[]
They eru bæði glað og fara til húsini.

Nú er tíð at fáa sær at eta og at drekka vatn.

(by Proycon@Unilang)